شنبه 84 فروردین 27 , ساعت 9:47 صبح
به نام خدا
ادما تا وقتی که در نازو نعمتند
هیچ کسی را در اطرافشون نمی بینند یا می بینند و چشماشون و می بندند فکر می کنند خودشو نندو خودشون اما وای از اون روزی نعمت از کفشون بره اونوقت دست به دامن خدا می شن و چشماشونو باز می کنند چه خوبه ما ادما جنبه همه چیزو داشته داشیم و در همه حال همه رو ببینیم انوقت به خدا دنیا گلستان میشود میگی نه امتحان کن 27/1/84
نوشته شده توسط مریم تقی زاده | نظرات دیگران [ نظر]
|
مریم تقی زاده مریم تقی زاده کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی وبلاگ آوای بی نفس مجموعی ار دلنوشته ها و دلتنگی ها ویادگار ایام تنهایی من است |