دستهایم را بگیر
انهنگام که پرتگاههای روزگار تعادلم را از من میگیرد
دستهایم را بگیر انهنگام که تیر تقدیر بر من نشانه میرود
دسنهایم را بگیر انهنگام که شیطان مرا به خود می خواند
دستهایم را بگیر انهنگام که عزلت مرا فرا می گیرید
دستهایم را بگیر در سکوت و تنهایی و غربت دستانم را بگیر تا باور کنم در تنهاترین لحظات هم تنها نیستم تا همیشه با من باش
به نام خدا
امروز تصمیم گرفتم بعد از مدتی مطالبی بنویسم
اما اینقدر دلم تو این شهر غریب گرفته که حتی دستام دیگه یاری نمی کنه پس می گم
می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش
به امید روز هایی سبز
به نام خدا
سلام
به نظر من زندگی هر رنگی می تونه باشه رنگ زندگی بستگی به نگاه ما ادمها داره مگر نه این است که نگاه ما به رنگها معنا می بخشه پس بیایید زندگی را همان رنگی ببینیم که دوست داریم انوقت لحظه ها هم برای ما قشنگ تر می شوند نظر شما جیه
صدای اه از زمین به گوش ماه می رسد
نوشته روی جاده ها کسی زراه میرسد
یا امام رضا *
شه طوسی و به درگهت گدایی مکنم از صبح تا شب پیش تو خدا خدایی مکنم
تا شاید یه کمکی به این گدا رحم کنی دلا مثل سنگ شدن اونار کمی نرم کنی
هر کجا اسم تو بشه دگه دلها وا مشه غم وغصه ها مرن همه جا با صفا مشه
یا رضا جون تو رضایی و رضایی صفتت پس دگه کی تو رضایی که بیم به درگهت
کاش که کفتر مبودم رو گنبد طلات عزیز یا که گندم مبودم برای کفترات عزیز
خوش به حال کفترا همیشه در دل توین روی گنبد طلات همیشه زائر توین
دلمو هر وقت مگیره به یاد تو وا مشه گره های بسته پیش تو همه رسوا مشه
نا امید نمکنی هر کس که پیش تو میه مریض و غریبو زائر همه پیش تو میه
از غم دیدن تو دگه چشام وا نمشه تا بیم به دیدنت دگه دلم وا نمشه
به خدا دگه دلم طاقت دوری ندره دشهر غریبه و سنگ صبوری ندره
ما غریبیمو امام رضا تو هم غریب پس غریبه ها درن هوای همو بهتر ای نجیب
ساعتی هم که شده میم بیم به مهمونی
اونقدر دوست درم امام رضا که نمدونی
اگه کم و کاستی داشت به بزرگواری خودتون ببخشید
به نام خدا امید وارم از شعرم خوشتون بیاد
امشب دلم را داده ام دریا بشوید
هد عقده ای دارد به ماهی ها بگوید
او محرم اسرار دل های کسان است
دانم که دریا با دل من مهربان است
تر سم که دل اهی کند دریا بسوزد
از سوز اه دل همه دنیا بسوزد
اما نه این دل با کسی کاری ندارد
می سازدو می سوزد راهی ندارد
گر چه درون خلوتش تنهاترین است
اما برای خلوتش ابی ترین است
خوشحال می شم اگه در مورده سرودهام اظ هار نظر کنید
یا هو
سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد
انچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است
طلب از گمشدگان لب دریا می کرد
سلام وامروز هم یک روز قشنگ خدا بود که سپری شد اگه به پشت سرت نگاه کنی رد پای خوبی هایی که مونده می بینی اگر احیانا جایی هم رد پای بدی رو دیدی با محبت پرش کن
به نام خدا
نگاهت می کنم باران احساس
صدایت می کنم ای خوش تر از یاس
دوباره در پس این گنبد سبز
رهایت می کنم باران الماس
( مریم )((************************************************* (مریم) دعایت می کنم تابنده باشی دعایت می کنم پاینده باشی
اگر صد سال هم رنجم دهی باز
دعایت می کنم تا زنده باشی
******************************************* ********** (مریم .ت) ********************************
به نام خدا
ادما تا وقتی که در نازو نعمتند
هیچ کسی را در اطرافشون نمی بینند یا می بینند و چشماشون و می بندند فکر می کنند خودشو نندو خودشون اما وای از اون روزی نعمت از کفشون بره اونوقت دست به دامن خدا می شن و چشماشونو باز می کنند چه خوبه ما ادما جنبه همه چیزو داشته داشیم و در همه حال همه رو ببینیم انوقت به خدا دنیا گلستان میشود میگی نه امتحان کن 27/1/84
به نام خداوند رنگین کمان
سلام
با تشکر از همه کسانی که از وبلاگ من دیدن می کنند
درپناه ایزد بهاری باشید
|
مریم تقی زاده مریم تقی زاده کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی وبلاگ آوای بی نفس مجموعی ار دلنوشته ها و دلتنگی ها ویادگار ایام تنهایی من است |